Een ode aan de praktijkassistente

Er wordt zachtjes op de deur geklopt, en als ik deze open, steekt er een onderarm door de opening. In de hand een kop thee. Warme thee, geen vanzelfsprekendheid in mondkapjestijdperk. Waar ik in het pre-corona tijdperk een gesprek kon voeren met een patiënt met mijn handen om een warme mok gesloten, weerhoudt mijn FFP2 mondneusmasker mij hier nu van. Daarom zorgt Marja dat ik met enige regelmaat, vóór aanvang van een consult, een kop hete thee op mijn bureau kan zetten. Die ik dan, eenmaal afgekoeld, kan opdrinken als mijn patiënt de ruimte weer verlaat. Meermaals heb ik namelijk ervaren dat een regelmatige vochttoevoer belangrijk is voor het functioneren van je brein.

Ik heb er pas sinds kort eentje. Een praktijkassistente. Ook wel eens secretaresse of baliemedewerkster genoemd. Praktijkassistentes zijn bijzondere mensen. Hun namen eindigen vaak met -a, -ke of – que. Zonder hierbij te willen stereotyperen, zijn het vaak vrouwen. Ik kan er niks aan doen, echt heel genderneutraal is het vak nou eenmaal niet. Hun uiterlijk varieert sterk per praktijk. In hun kwaliteiten zijn echter altijd bepaalde gelijkenissen te ontdekken: ze zijn zorgzaam, gestructureerd, georganiseerd, vriendelijk, waar nodig assertief, en ze hebben een bepaalde aangeleerde gewenning in het opruimen van de rotzooi van een ander en het creëren van overzicht te midden van chaos. Ze blijven rustig als de telefoon maar blijft rinkelen, krijgen geen hartverzakking van een bomvolle inbox, beheren de agenda zonder dat ze in de war raken en bewaken het begin en eind van werktijden als een pitbull. Onmisbare kwaliteiten in het reilen en zeilen van een drukke praktijk. Vaak ontbreekt het de chiropractor aan ofwel die kwaliteiten ofwel aan tijd – dikwijls aan beide – wat ze ertoe drijft iemand in de huren die beter is in dit soort dingen.

Een keerzijde van een praktijkassistente is dat ze soms hele irritante dingen zeggen. Zoals “nee (vul hier naam chiropractor in), je agenda zit echt vol” of “nee (vul hier naam in), je gaat om vier uur naar huis” of “nee (vul naam in), die zaterdag ben je vrij.” Ook kunnen ze er soms tot frustrerends aan toe op hameren dat je zoiets ervaart als ‘pauze’ en soms sommeren ze je te gaan zitten met thee en een appel voor de vitamientjes. Betrappen ze je op het tikken op je laptop tussen consulten door, dan wordt je subtiel maar dringend verzocht daarmee te stoppen. Je hoort het, die van mij is best streng. En dat zeg ik ook vaak tegen haar. Wat dan beantwoord wordt met een grijns. “Nee, dat doe ik wel” of “laat dat maar aan mij over” zijn ook opmerkingen die je als chiropractor voorbij kan horen komen. Mijn advies aan collega’s: laat ze. Even ter herinnering: deze verzameling opmerkingen is de reden dat je er eentje hebt aangenomen, een praktijkassistente. Dus stay low and deal with it.

Wat ik dus eigenlijk wil zeggen, is dat onze praktijkassistentes goud waard zijn. Ik durf namens vele collega’s te spreken dat onze praktijkdagen er georganiseerder, gehydrateerder (is dat een woord?) en gezelliger uitzien in hun aanwezigheid. Koester ze, collega’s. Geef ze bloemen en vrije dagen. Wees vriendelijk en vooral gehoorzaam, want je wilt ze niet missen.