Thuis best

Gitte Tønner, 48 jaar, Deense, chiropractor en tevens voorzitter van de NCA, heeft een praktijk in Amsterdam. Irma Lukkien-Blom, 30 jaar, Nederlandse, voert praktijk in een dorp in Oost-Groningen. Een gesprek over verschillen en overeenkomsten.

Beste Gitte,

Als ik vraag: ‘hoe is’t?’ hoor ik geregeld: ‘kon minder!’

Dat klinkt op het eerste geluid niet bijster enthousiast, maar doorgaans is een Groninger dan bijzonder goed te spreken over de resultaten van de behandeling.

Mijn praktijk woont in het noordoosten van het land. Nét in Groningen, net níet meer in Drenthe, en slechts een kwartiertje verwijderd van de Duitse Grens. Op een industrieterrein, aan het kanaal, met als huisgenoot een prettige kleinschalige sportschool, met als buurmannen een bouwmarkt en een houtbouwzaak. Nabijgelegen dorpen waar de inwoners van jouw metropool waarschijnlijk nog nooit van hebben gehoord: Jipsingboermussel en 2e Valthermond, bijvoorbeeld.

Kilometerslange lintdorpen met even lange kanalen. Uitgestrekte velden met eenzame landweggetjes. De Veenkoloniën. Met een beetje pech moet je zo acht kilometer tegen de wind in fietsen. En ga je nog iets noordoostelijker, dan tref je prachtige bossen, bochtige wegen en houtwallen. In mijn praktijk hoor ik verschillende dialecten met slechts subtiele verschillen. De één gaat noar huus en de ander noar hoes. Het is het gebied van ‘stief in de bot’n’, ‘eem op gang koom’ en ‘ach ja, toe maar’. Drents, Gronings, Knoalsters, of Algemeen Beschaafd Nederlands met of zonder een accent uit diezelfde dialecten. Maar wat er het meeste toe doet: de sfeer is prettig, de mensen zijn lieverds en het is mijn thuis.

En jij? Waar woont jouw praktijk?

Beste Irma,

Zelfs in een klein land als Nederland bestaan er tegelijkertijd zo bijzonder veel werelden naast elkaar. De mijne is heel anders dan de jouwe: ik hoor in mijn hoekje van Amsterdam alleen maar sterke accenten.

Sommige dagen heb ik de gehele Verenigde Naties over de vloer, en lukt het me alleen maar de patiënten in hun gebroken Nederlands of Engels te begrijpen omdat ik zelf een migratieachtergrond heb. Een doordeweekse dag in de praktijk bestaat voor mij uit een vrouw uit Equador, een man uit Parijs, een vluchteling uit Syrië, een kind uit een Duits-Zweeds gezin, een Deense dame die na jaren in Frankrijk nu terugkeert naar Nederland - die nog Algemeen Beschaafd Deens met mij spreekt! Amsterdam en haar inwoners – waaronder mijn patiënten - zijn alles behalve subtiel. Ze doen het leven met grote gebaren. Met kleurrijke tatoeages en wilde haarkleuren. Ze beoefenen vaak niche-beroepen zoals elektronisch muziekproducent, cellist, hotelketen-eigenaar en GTST-acteur. Tegelijkertijd woont mijn praktijk in de groene, ruime Rivierenbuurt aan de Amstel, een voormalig Joodse buurt: hier woonde Anne Frank. Laat je eventjes de hectiek van de stad op de achtergrond, dan zie je veel struikelstenen ter stille herinnering aan de bewoners die afgevoerd en vermoord werden in de concentratiekampen. Het is een stad met een veel geschiedenis.

Amsterdam bruist – ik ben hier niet geboren, maar het is wel mijn thuis.